پرورش عشق

بیشتر مراجعینم پس از 5 سال زندگی مشترک حتی گاهی سال‌های کمتر و گاهی بیشتر 
با کلی گلایه از همدیگه و انتظاراتی که از هم دارن  با حالتی تند و پرخاشگرانه با جمله من دیگه خسته شدم،دیگه نمیتونم ادامه بدم 
اینجوری پیش بره ادامه این زندگی ممکن نیست... شروع به صحبت میکنن   
دوسش دارم ولی هیچی مثل قبل نیست درکم نمیکنه من براش اصلا مهم نیستم هر کاری میکنم نمیبینه
 خانم ما به آخر خط رسیدیم هر کاری میکنیم آخرش به دعوا ختم میشه... 
با فکر اینکه به آخر خط رسیدن و دلی پر از غم با ناامیدی با احساس نیاز به مداخله شخص سومی که هم راهنما باشه و هم بی طرف باشه از منِ روانشناس کمک و راهنمایی میخان
عزیزان زندگی مشترک هر سال نیاز به خونه تکونی داره این کار با گفتگو اتفاق میافته
 هر هفته یا هر ماه با هم راجبه همه مسائلی که ذهنتونو آزرده کرده جلسه بزارید و با هم گفتگو کنید از همه موضوعات زندگیتون صحبت کنید و برای هم گوش شنوا باشید
به جای گفتن دردو دلتون با خانواده یا دوستان اول با همسرتون از درد دلتون و رنجی که می‌برید صحبت کنید 
زندگی مشترک نیاز به پرورش داره خودتون باید به زندگیتون رسیدگی کنید از هم سوال بپرسید چه چیزایی تو این مدتی که باهم هستیم ناراحتت کرده؟ چه چیزایی شادت میکنه؟ چگونه از زحماتت قدر دانی کنم؟ چطور برنامه ریزی مالی کنیم؟ به نظرت چکار کنیم زندگیمون شیرینتر بشه؟ چطور میتونم همسر خوبی باشم برات...
تا عشق رو پرورش بدین و انتظار نداشته باشین یبار اول زندگیتون از خودتون گفتین همون کافیه نه کافی نیست... 
برای زندگی مشترکتون وقت بزارید زندگیتونو رها نکنید تو دست گذر زمان 

شما زوجین گرامی امیدوارم همین امروز این کار رو آغاز کنید 

 

 

بیشتر مراجعینم پس از 5 سال زندگی مشترک حتی گاهی سال‌های کمتر و گاهی بیشتر 
با کلی گلایه از همدیگه و انتظاراتی که از هم دارن  با حالتی تند و پرخاشگرانه با جمله من دیگه خسته شدم،دیگه نمیتونم ادامه بدم 
اینجوری پیش بره ادامه این زندگی ممکن نیست... شروع به صحبت میکنن   
دوسش دارم ولی هیچی مثل قبل نیست درکم نمیکنه من براش اصلا مهم نیستم هر کاری میکنم نمیبینه
 خانم ما به آخر خط رسیدیم هر کاری میکنیم آخرش به دعوا ختم میشه... 
با فکر اینکه به آخر خط رسیدن و دلی پر از غم با ناامیدی با احساس نیاز به مداخله شخص سومی که هم راهنما باشه و هم بی طرف باشه از منِ روانشناس کمک و راهنمایی میخان
عزیزان زندگی مشترک هر سال نیاز به خونه تکونی داره این کار با گفتگو اتفاق میافته
 هر هفته یا هر ماه با هم راجبه همه مسائلی که ذهنتونو آزرده کرده جلسه بزارید و با هم گفتگو کنید از همه موضوعات زندگیتون صحبت کنید و برای هم گوش شنوا باشید
به جای گفتن دردو دلتون با خانواده یا دوستان اول با همسرتون از درد دلتون و رنجی که می‌برید صحبت کنید 
زندگی مشترک نیاز به پرورش داره خودتون باید به زندگیتون رسیدگی کنید از هم سوال بپرسید چه چیزایی تو این مدتی که باهم هستیم ناراحتت کرده؟ چه چیزایی شادت میکنه؟ چگونه از زحماتت قدر دانی کنم؟ چطور برنامه ریزی مالی کنیم؟ به نظرت چکار کنیم زندگیمون شیرینتر بشه؟ چطور میتونم همسر خوبی باشم برات...
تا عشق رو پرورش بدین و انتظار نداشته باشین یبار اول زندگیتون از خودتون گفتین همون کافیه نه کافی نیست... 
برای زندگی مشترکتون وقت بزارید زندگیتونو رها نکنید تو دست گذر زمان 

شما زوجین گرامی امیدوارم همین امروز این کار رو آغاز کنید

روانکاو_روانشناس

• روانکاوی چیست و روانکاو چه فرقی با روانشناس دارد؟                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                           روانشناسی علمی ست که به تحلیل رفتارهای انسان می پردازد. این علم شامل رویکردها و دیدگاه های مختلفی درمورد انسان است. روانکاوی در واقع اولین رویکرد و زیربنای علم روان شناسی محسوب می شود و توسط دانشمندی به نام زیگموند فروید ابداع شده است. با این حال امروزه رویکردهای متنوع دیگری نیز شکل گرفته است و لزوما هر روانشناسی روانکاو نیست. تنها کسانی که در فرایند درمان خود از اصول فروید و یا نظریه های نوین تر روان کاوی استفاده می کنند به عنوان روانکاو شناخته می شوند.

روانکاو کیست و روانکاوی چیست؟

• روانکاو یک متخصص روانشناس یا روان پزشک است که رویکرد درمانی خود را روانکاوی انتخاب کرده است. روانکاوان باور دارند که اختلالاتی که مراجع به خاطر آن ها به درمانگر مراجعه می کند تنها روبنای بیماری هستند و مسائل اصلی بیشتر به ذهن ناخودآگاه افراد و تعارضات آن مربوط می شود. روانکاوان با بررسی گذشته افراد سعی می کنند تا این تعارضات را پیدا کرده و برای حل و فصل آن ها تلاش کنند. چرا که هرکس نسبت به محتوای ناخودآگاه ذهن خود، آگاهی ندارد. به همین خاطر روانکاو در این مسیر می تواند به فرد یاری برساند. 

  همان طورکه گفته شد روانکاوی تنها یکی از رویکردهای روانشناسی است و هرکسی که در حیطه روانشناسی کار می کند لزوما روانکاو نیست؛ بلکه ممکن است براساس رویکردهای دیگری فعالیت کند. از جمله سایر رویکردهای روانشناسی که امروزه به میزان بسیاری مورد استفاده قرار می گیرد می توان به رویکرد شناختی رفتاری اشاره کرد. 

• تکنیک های روانکاوی

  تفسیر 

  این تکنیک یکی از مولفه های اصلی درمان روانکاوی است. تفسیر به معنای برقراری ارتباط کلامی روان تحلیلگر با بیمار و فرضیه سازی در مورد ذهن ناخودآگاه او است. این فرضیه سازی در مواردی صورت می گیرد که درمانگر تشخیص می دهد تعارضات ناخودآگاه فرد منجر به ایجاد اختلال در عملکرد ارتباطی اکنون فرد در جلسه درمان شده است. روند تفسیر ابتدا از مکانیسم های دفاعی ناکارآمد درمانجو شروع شده و سپس در جریان بافت جلسه درمانی و نحوه برقراری ارتباط فرد با روانکاو ادامه می یابد. 

  برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد مکانیسم های دفاعی کلیک کنید. 

  تداعی آزاد 

  از فنون دیگر روانکاوی تداعی آزاد است. روانکاو از شما نمی خواهد درباره موضوعی خاص صحبت کنید بلکه از شما می خواهد که هر آنچه به ذهنتان می آید را بدون سانسور بیان کنید. حتی اگر افکارتان نامرتبط باشد یا محتوای متناسبی نداشته باشد. در روانکاوی کلاسیک روانکاو هیچ تلاشی برای جهت دادن به صحبت های شما نمی کند او باور دارد که مسیر روانکاوی باید به صورت خودکار توسط ذهن مراجع سازماندهی شود و برای سرعت بخشیدن به جلسات آن ها تنها تعداد جلسات را در هفته بیشتر می کند. در واقع تداعی آزاد در روانکاوی کلاسیک اساس روند درمان را تشکیل می داد اما امروزه رویکردهای جدید ممکن است تنها در زمان های خاصی مثلا برای تعبیر خواب های فرد از این تکنیک استفاده کنند. 

  تحلیل خواب

  تحلیل خواب در روانکاوی به این صورت است که مراجع درباره رویاها و خواب هایی که دیده است صحبت می کند و درمانگر با استفاده از نگرش روانکاوانه به این خواب ها معنایی شخصی می دهد. این معنا در گرو شناخت ذهن ناخودآگاه بیمار، تفکرات، ترس ها و غرایز او است.

  انتقال وانتقال متقابل 

  در روانکاوی باوری وجود دارد مبنی بر این که افراد مشکلات و تعارضات ناخودآگاه خود در دنیای بیرون را در جلسه درمان تکرار می کنند که به این فرایند انتقال گفته می شود. تجزیه و تحلیل انتقال منبع اصلی ایجاد تغییر در درمانجو محسوب می شود.

  البته فرایند انتقال برای خود درمانگرنیز اتفاق می افتد یعنی ممکن است که او نیز تعارضات خود در دنیای خارج را به جلسه درمان متقل کند که به این فرایند انتقال متقابل می گویند. روانکاو تا حد امکان باید نسبت به انتقل متقابل آگاه باشد و از تداخل آن با روند درمان جلوگیری کند. 

  خنثی بودن (نوترالیتی)

  درمانگر روانکاو همواره خنثی است. به این معنی که تلاش می کند ذهنیات خود را وارد جلسه نکند وتنها آینه ای از رفتار های مراجع بوده و به او بازخورد بدهد. این خنثی بودن برای درمانگر و درمانجو مزیت های زیادی دارد. برای مثال باعث می شود تا مراجع در درجه اول بتواند خود به بینش هیجانی-عقلانی برسد و در درجه دوم می تواند باعث شود تا مشکلات ناخودآگاه درمانگر با مشکلات درمانجو تداخل نکند. یعنی در واقع خنثی بودن، انتقال متقابل را به حداقل می رساند. 

   

  ساختار ذهن در روانکاوی

  روانکاوان ذهن را به صورت ۳ سطح می بینند. این سه سطح به صورت زیستی تعریف می شود که شامل  اید یا نهاد، ایگو یا خود، و سوپرایگویا فرامن است. این سطوح اولین بار توسط فروید مطرح شده اند. در ادامه به صورت جداگانه به هریک از آن ها اشاره خواهیم کرد. 

  ساختار ذهن در روانکاوی: اید یا نهاد 

  نهاد یا اید درواقع پایین ترین بخش روان افراد است. این بخش با واقعیت در ارتباط  نبوده و به صورت تکانه ای فقط نیاز به ارضای غرایز ابتدایی دارد. کودک نوزادی را در نظر بگیرید. این کودک سنبل نهاد است و بدون درنظر گرفتن هیچ شرایطی صرفا در طلب ارضای گرسنگی و تشنگی و دفع است.

  ساختار ذهن در روانکاوی: ایگو یا خود 

  ایگو ساز و کار دیگری است که در جریان رشد در افراد به وجود می آید. ایگو وظیفه مدیریت کردن غرایز و در نظر گرفتن واقعیت موجود را دارد. درواقع نهاد یا اید غیراخلاقی است و با واقعیت ارتباط ندارد. ایگو با واقعیت ارتباط دارد و می تواند اخلاقی یا غیر اخلاقی باشد.

  ساختار ذهن در روانکاوی: سوپر ایگو یا فرامن 

  سوپرایگو ساز و کار آخری است که در آدمی شکل می گیرد. سوپرایگو بیشتر به صورت یک قاضی خشک که اخلاقیات را حکم می کند به قضاوت می نشیند و افراد را از نظر اخلاقی کنترل می کند. سوپر ایگو کاملا اخلاقی است و در جریان درونی کردن قواعد والدین و ارزش های جامعه در انسان شکل می گیرد. این ساختار در حقیقت  حکم وجدان را برای انسان دارد. 

  تعادل در ساختارها 

  کودکی را در نظر بگیرید که در راه گرسنه است. نهاد کودک می گوید گرسنه است و کاری ندارد که اکنون در جاده ای است که هیچ مغازه و فروشگاهی وجود ندارد. سوپرایگو به کودک می گوید که نه نمی توانی الان چیزی بخوری. ایگو در این بین می گوید که الان صبر کن و در اولین فروشگاه پیاده می شوی و چیزی می خوری. به صورت کلی هرچه نهاد قوی تر باشد افراد بیشتر به دنبال کسب لذت می روند، واقعیت سنجی کم تری دارند و به طور کل می توان گفت که شخصیت های ناپخته تری را شکل می دهند.

  رشد یافتن بیش از حد سوپر ایگو هم دائما منجر به احساس گناه و شرم افراطی در فرد می شود. دراین میان ایگو وزنه تعادل است و هرچقد رشد بیشتری داشته باشد می تواند بهتر کشمکش های میان ایگو و سوپرایگو را مدیریت کند. از دید روانکاوی اکثر مشکلات روحی و روانی ناشی از عدم تعادل ساختارها شکل می گیرد. به همین خاطر در فرایند درمان روانکاو به بررسی این ساختارها نیز می پردازد. 
  
  

  برای دریافت مشاوره در زمینه روانکاوی می‌توانید با مشاوران مرکز مشاوره روانشناسی آرنیکا از طریق تلفن ثابت از کل کشور با شماره 09370188183  و از تهران با شماره77637937 تماس بگیرید.

ذهن آگاهی_رهایی از استرس

ذهن آگاهی چیست

 

مراحل ساده‌ی تمرین آن ذهن آگاهی روشی مدرن برای فرار از خیالات و اقامت در زمان اکنون است.

 عدم وجود تمرکز در افراد، کم شدن توجه و پرش فکر و ... این‌ها مواردی است که شاید در روز چند بار به آن برخورد کنید و ندانید علت چیست، بطور مثال دوست دارید بر روی موضوعی یا کتابی تمرکز کنید، اما نمی‌توانید، این موضوع برمی گردد به یک عنوان ساده با نام؛ ذهن آگاهی! ذهن آگاهی؛ آگاه بودن از افکار، رفتار، هیجانات و ... و یا حتی شاید به بهترین نحو تمرکز نمودن روی مسائلی که قصد داریم آن را مورد بررسی قرار دهیم و یا به آن توجه نماییم.

امروز ما قصد داریم تا شما را با این مبحث آشنا نماییم و مراحل تمرینی آن را برای شما شرح دهیم، پس قبل از آغاز مطالعه این مطلب لطفا تمرکز کنید!

 

ذهن آگاهی (mindfulness) چیست؟

ذهن آگاهی روشی مدرن برای فرار از خیالات و اقامت در زمان اکنون است. شکلی متفاوت از نگاه به زمان اکنون و حضور دائم در الان. گرچه شاید بتوان معادل‌های فارسی دیگر و شاید بهتری برای mindfulness یافت، اما شاید ذهن آگاهی ترجمه مناسبی برای آن باشد. ما در این مطلب ضمن معرفی ساده، ولی کاملی از فرایند ذهن آگاهی، قصد داریم نکاتی را بیان کنیم که می‌تواند در رسیدن به آرامش و لذت بردن عمیق و بیشتر از زندگی، رهایی از نگرانی آینده و همچنین حسرت‌های گذشته و همچنین بالابردن راندمان کاری، تاثیر مثبت داشته باشد. این مطلب را از دست ندهید: رنگ‌هایی که به انسان ها انرژی می دهند ذهن آگاهی (mindfulness) به ما می‌گوید که انسان برای آرامش و دور کردن نگرانی‌ها و اضطراب‌ها لازم است تا با جریان مستمر و لحظه به لحظه زندگی رابطه‌ای عمیق و واقع گرایانه برقرار کند. نمود عملی این مفهوم را برخی با تمرین‌هایی همراه با تمرکز و دقت کردن به حواس پنجگانه در درک عمیق و با آرامش لحظه‌ها و لذت‌ها توصیه می‌کنند. به طور مثال غذا خوردن آهسته و تلاش و تمرکز برای درک مزه‌ها، تمرکز بر تنفس و درک عمیق دم و باز دم، تمرکز و آرامش دوره‌ای در طی روز، یادآوری آن چیز‌هایی که از آن برخوردار هستیم (به تعبیری دیگر، یادآوری نعمت‌هایی که خداوند به ما داده است) از مصادیق تمرین‌هایی است که در این زمینه توصیه شده استشاید روشی که برخی روان‌شناسان بر روی افراد افسرده با درخواست از آن‌ها برای «نوشتن آن چیز‌هایی در زندگی دارند» به کار می‌برند هم با این موضوع بی‌ارتباط نباشد. نکته: بین تفکرات سازنده و هیجانات مثبت روابط قوی دو طرفه وجود دارد برخی ممکن است بپرسند که در زمانی که گرفتاری‌ها و شاید تاریکی‌هایی در زندگی پیرامونی وجود دارد چگونه می‌توان جایی برای این مباحث یافت. به نظرم برای حل مسایل پیرامونی (البته اگر قصد کمک و تاثیر گذاری داشته باشیم)، داشتن روحیه‌ای مثبت شرط لازم برای حل مسئله است. ایجاد روحیه مثبت فقط و صرفاً برای امیدبخشی نیست، بلکه زمینه لازم برای تفکر صحیح و سازنده است. مطالعات مختلف نشان داده‌اند که بین تفکرات سازنده و هیجانات مثبت روابط قوی دو طرفه وجود دارد. تفکرات مثبت و سازنده نیازمند توجه صحیح و دقیق به واقعیات پیرامونی، نداشتن جهت گیری و بایاس‌های فکری، تعریف درست مسئله و تحلیل مناسب است که بدون هیجانات مثبت مقدور نیست. (پیشنهاد میکنیم این نکته را مجدداً بخوانید!) داشتن روحیه‌ای مثبت در عین ناکامی‌ها یا تلخی‌های گاه و بیگاه زندگی بسیار مشکل است. چطور می‌توان در این شرایط روحیه‌ای مثبت داشت؟ هر چند ایجاد تعادل در این رابطه و قرار گرفتن در فضایی مثبت و سازنده، پدیده‌ای ایستا نیست، بلکه نیازمند تلاش و دقت و مبارزه مستمر با ناکامی‌ها و تلخی‌ها است. اما با تلاش و با بهره‌گیری از تکنیک‌هایی همچون خود تنظیمی (self-regulation) و رهبری بر خود (self-leadership) که به فرد آموزش داده می‌شود، می‌توان تا حد قابل قبولی خود را در فضای روانی و فکری مثبت قرار داد. یکی از ویژگی‌های انسان موفق کسب مهارت‌های لازم برای مدیریت بر خود (رفتار، هیجان، ذهن و …) است. با توجه به مشغله‌های مختلف روزمره، نشخوار‌های فکری مداوم وشرایط پر استرسی که پیرامون اکثریت ما وجود دارد، اهمیت مدیریت کردن بر ذهن بیش از پیش نمایان می‌شود. برای مدیریت ذهن لازم است قوانین ذهن را به درستی شناخته و با مدیریت بر آن، از حداکثر توانمندیش بهره برد. ذهن آگاهی راهکاری موثر برای دستیابی به حداکثر توانمندی ذهن و مدیریت بر آن است. بیشتر بدانید: این 10 ماده غذایی، تاثیر شگفت انگیزی روی تمرکز و عملکرد مغز دارند ذهن آگاهی یا حضور ذهن به معنای آگاهی از افکار، رفتار، هیجانات و انگیزه‌ها است به طوری که بهتر بتوانیم آن‌ها را مدیریت و تنظیم کنیم. به عبارت دیگر ذهن آگاهی به معنای توجه کردن به شیوه‌ای خاص است. یعنی توجه و تمرکزی که سه عنصر در آن دخالت دارد: بودن در حال حاضر هدفمندی قضاوت نکردن سوال: اهمیت توجه به این ۳ عامل در چیست؟ این نوع توجه موجب افزایش آگاهی، شفافیت و وضوح و پذیرش واقعیت حال حاضر می‌شود. بدین ترتیب متوجه می‌شویم که زندگی ما فقط در حال حاضر رخ داده و گره‌گشایی می‌شود. اگر کاملا حضور نداشته باشیم نمی‌توانیم تشخیص دهیم که دقیقا چه امکاناتی وجود دارد؟ چطور می‌توانیم به امکانات دسترسی داشته باشیم؟ و چگونه تغییر شکل و رشد ایجاد کنیم؟ این مطلب را از دست ندهید: چگونه روی خواسته واقعی‌مان تمرکز کنیم! از طرفی ذهن آگاهی یک عامل زیربنایی مهم برای رسیدن به رهایی است. زیرا روشی موثر و قوی برای خاموش کردن و توقف فشار‌های دنیا و یا فشار‌های ذهنی خود فرد می‌باشد. حضور ذهن صحیح بدان معنا است که شخص آگاهی خود را از گذشته و آینده به حال حاضر معطوف کند. زمانی که فرد در حال حاضر حضور داشته باشد، واقعیت را با تمام جنبه‌های درونی و بیرونی اش می‌بیند و در می‌یابد که ذهن به دلیل قضاوت و تعبیر و تفسیر‌هایی که انجام می‌دهد دائما در حال نشخوار و گفتگوی درونی است. قضاوت نکردن چه مزیتی دارد؟ وقتی متوجه شویم که ذهن دائما در حال تعبیر و تفسیر است قادر می‌شویم که با دقت بیشتری به افکار خود توجه کنیم و بدون بیزاری یا قضاوت آن‌ها را مورد بررسی قرار دهیم و علت وجود آن‌ها را دریابیم. در واقع، قضاوت نکردن کمک می‌کند تا تفکرات سازنده در ما شکل بگیرد. نکته: فکر فقط فکر است! تمرین حضور ذهن این توانایی را به فرد می‌دهد که دریابد «افکار صرفا افکار هستند» و زمانی که می‌فهمد افکارش ممکن است حقیقت نداشته باشند راحت‌تر می‌تواند آن‌ها را رها کند. انسان همواره پیام‌ها یا صدا‌هایی را از طریق ذهن استدلالی خود می‌شنود.. بسیار مهم است که وی از پیام‌هایی که در طی فکر کردن از ذهن خود می‌شنود آگاه باشد، درگیر افکارش نشود و بتواند آن‌ها را رها کند. راه حل: رهایی… (چطور ذهنمان را رهایی بخشیم؟ رهایی ذهن چه مزیتی دارد؟) علاوه بر این فرد با مشاهده دقیق واقعیت درونی خود درمی‌یابد که خوشحالی، کیفیتی نیست که وابسته به عناصر بیرونی و تغییرات دنیای بیرون باشد و زمانی اتفاق می‌افتد که فرد وابستگی به افکار، موضع گرفتن و برنامه‌های ذهنی از پیش تعیین شده را رها کند و در نتیجه رفتار‌های خودکاری را که برای رسیدن به موقعیت‌های لذت آور یا فرار از موقعیت‌های دردناک انجام می‌دهد، کنار بگذارد و به رهایی برسد. یکی از اصول مهم در حضور ذهن «رها کردن» Letting go است. ما به طور کلی به خیلی چیز‌ها چسبیده‌ایم: به باورهایمان، رویداد‌های خاص، زمان‌های خاص، یک منظره، یک خواسته و … زمانی که یاد بگیریم این چیز‌ها را رها کنیم، نسبت به آن‌ها آگاهی و پذیرش بیشتری کسب می‌کنیم و بدین ترتیب مشکلات و مسائل را با ذهنی شفاف‌تر و گشوده‌تر بررسی خواهیم کرد. راه حل: اعتماد یکی دیگر از اصول حضور ذهن اعتماد کردن است. ما ممکن است همیشه آنچه را رخ می‌دهد درک نکنیم، ولی اگر یاد بگیریم به خودمان یا دیگران و به ویژه به قوانین هستی اعتماد کنیم، این کار قدرتی عمیق به ما می‌دهد که امنیت، تعادل و گشایش در کار‌ها را به همراه دارد. گرچه ذهن آگاهی از تعلیمات قدیمی شرقی نشات گرفته است، ولی امروزه در غرب جایگاه ویژه‌ای دارد و توسط اساتیدی همچون ژوزف گلد اشتاین، جک کورن فیلد و شارون سالزبرگ تدریس می‌شود. ذهن آگاهی توسط بسیاری از روانشناسان بالینی در غرب به عنوان یک ابزار غیر دارویی برای کاهش استرس و اضطراب مورد استفاده قرار می‌گیرد. همچنین تحقیقات اخیر نشان دهنده نقش درمانی ذهن آگاهی است که بر بسیاری از مشکلات جسمی و روانی، درد‌های مزمن و استرس اثر مثبت و مفید دارد. این مطلب را از دست ندهید: انرژی درمانی با کمک سه برش از لیمو مهمترین ویژگی این ضلع از اضلاع مثلث موفقیت را «بودن در لحظه‌ی حال» تشکیل می‌دهد. بودن در لحظه‌ی حالی که البته به وقوع پیوستن آن مستلزم «تمرین و تکرار» بسیاری می‌باشد، می‌تواند مهمترین تحولات و پیشرفت‌های مثبت را در راه رسیدن به موفقیت برای ما ایجاد کند. یک تکنیک: چطور همیشه در لحظه حال باشیم؟ همانطوری که بیان گردید مهمترین ویژگی ذهن آگاهی بودن در لحظه‌ی حال است که تحقق کامل آن نیاز به تمرین و تکرار بسیاری دارد. تمرین و تلاش و تکراری که می‌توان با استفاده از «نشانه‌های یادآوری» هر چه بهتر به هدف اصلی خودمان یعنی بودن در لحظه‌ی حال، برای به وقوع پیوستن درست و کامل ذهن آگاهی استفاده کرد. حال نشانه‌های یادآوری چیست و چه کارایی دارد؟ نشانه‌های یادآوری همانطوری که از اسم آن معلوم است، نشانه‌هایی هستند برای یادآوری! برای به یاد آوردن و توجه ما را به هدف اصلیمان جلب کردن. حال این نشانه‌ها می‌تواند یک انگشتر نگین دار ساده باشد و یا یک دستبند و ساعت و هر چیز دیگری که با نگاه کرده به آن، افکار ما را به سمت بودن در لحظه‌ی حال که اساس و پایه‌ی اصلی ذهن آگاهی است، معطوف کند و به ما یادآوری کند که در این زمان (زمان حال) که مهمترین لحظه‌ی زندگی توست، حق ورود هیچ فکر نامناسبی و منفی ایی را به ذهن خود نداری بلکه تو باید فقط و فقط به عنوان یک تماشاچی کاملا بی‌طرف به موضوعات متنوعی که در اطرافت در حال به وقوع پیوستن است بنگری و با دریافت بهترین‌ها لحظاتی شاد را برای خودت بسازی. پس تو باید فقط باشی، آن هم در زمان حال. بیشتر بدانید: معرفی سنگ متولدین ماهها و خواص سحری و درمانی آنها! نه در گذشته‌ای که گذشته و نه در آینده‌ای که هنوز هیچ چیزی از آن به وقوع نپیوسته است و کیفیت و کمیت آن به همین زمان حال تو بستگی دارد، فقط باید در زمان حال بود و از بودن در زمان حال، حال کرد، آن هم با استفاده از نشانه‌های یادآوری. سوال اصلی؛ ذهن آگاهی چیست؟ ذهن آگاهی به زبان ساده به معنای آگاه بودن از افکار، رفتار، هیجانات و احساسات است و شکل خاصی از توجه محسوب می‌شود که در آن دو عنصر اساسی: حواس جمع بودن و بیداری ۱۰۰% و آگاه بودن نسبت به همه رخ داد‌هایی که همین الان در اطراف ما و همین طور درون بدن ما در حال اتفاق افتادن هستند. به این شکل که هیچ گونه قضاوت پیش داوری نسبت به درست و نادرست بودن اتفاقات، این بیداری و حواس جمعی و آگاهی ما را تحت تاثیر قرار ندهد. «ذهن آگاهی» کیفیتی از بیداری است که در آن ما از آگاه بودن خود آگاه می‌شویم. یعنی می‌فهمیم که داریم می‌فهمیم! یعنی وقتی داریم فکر می‌کنیم متوجه می‌شویم که در حال فکر کردن هستیم! به زبان ساده هم موضوعی را که راجع به آن فکر می‌کنیم، می‌بینیم، هم متوجه پدیده تفکر هستیم و هم متوجه فکر کننده هستیم. این کیفیت بیداری شاید برای آدم‌های معمولی به راحتی قابل درک نباشد، اما وقتی آن را بیشتر توضیح دهیم همه متوجه خواهیم شد که مفهومی بسیار ساده و قابل فهم است. اما وقتی پای عمل به میان می‌آید خواهیم دید که رسیدن به حالت ذهن آگاهی پیچیده‌ترین مساله ساده عالم است. شروع فرایند ذهن آگاهی: آنلاین باش! قبل از اینکه ذهن آگاهی اتفاق بیفتد بیداری و هوشیاری ما دستکاری شده و نیمه خواب است. واکنش‌های ما از قبل شرطی و برنامه ریزی شده است و ما به قول اینترنتی‌ها به جای این که آن لاین و شاهد برنامه‌های زنده تلویزیون زندگی باشیم، آف لاین هستیم و برنامه‌های آرشیوی و قدیمی مربوط به گذشته را نظاره می‌کنیم. وقتی سوال می‌شود ذهن آگاهی به چه دردی می‌خورد دقیقا مثل این است که سوال شود دیدن برنامه‌های زنده خوب است یا از قبل آماده شده و آرشیوی؟ البته این قیاس چندان هم کامل نیست، چون در حالت واقعی دنیای اطراف ما بی اعتنا به شکل آگاهی ما، در حال پخش دایم صحنه‌های جدید و تازه است و ما برای زنده ماندن در این هستی، بسیاری مواقع مجبوریم به صحنه‌های تازه و به روز واکنش درست نشان دهیم. این مطلب را از دست ندهید: شفای سنگها از خرافات رایج تا حقایق دینی اما اگر بخواهیم از منظر تحقیقات علمی به ذهن آگاهی نگاه کنیم باید بگوییم که در حال حاظر بسیاری از روانشناسان بالینی از ذهن آگاهی به عنوان یک ابزار غیر دارویی بسیار کارآمد، برای کاهش استرس و اضطراب استفاده می‌کنند. همچنین پژوهش‌های اخیر نشان داده که ذهن آگاهی می‌تواند در درمان بسیاری از مشکلات جسمی، روانی، ذهنی و درد‌های مزمن و استرس تاثیری فوق العاده داشته باشد. در مجموع می‌توان گفت: هر چه انسان بیدارتر و هوشیارتر باشد و حواسش نسبت به اتفاقات جاری و اکنون زندگی اش جمع‌تر باشد ذهن آگاه‌تر است و پاسخ هایش به تحریکات زندگی خردمندانه‌تر و مؤثرتر و آرامش و اطمینان قلبی او بیشتر است. آیا ذهن آگاهی همان مراقبه تمرکزی شرقی است …! البته نمی‌توان انکار کرد که ذهن آگاهی از شرق نشات گرفته است. اما امروزه در غرب جایگاه ویژه‌ای یافته است. برای مثال پروفسور جان کابات زین برنامه‌ای تحت عنوان ” کاهش استرس بر مبنای ذهن آگاهی ” یا MBSR را در غرب توسعه داده که یکی از شیوه‌های طب مکمل بوده و در حال حاظر در بیش از ۲۰۰ بیمارستان امریکایی ارایه شده و موضوع بسیاری از پژوهش‌های دانشگاهی در طب مکمل و جایگزین است. این رویکرد در بعضی از روش‌های روان درمانی جدید به خصوص برای ترک اعتیاد و رفع استرس و وسواس ذهنی و افزایش تمرکز در دانشجویان و آرام سازی بیماران مصیبت زده استفاده می‌شود که می‌توان از جمله به «شناخت درمانی بر مبنای ذهن آگاهی اشاره کرد که جزو موضوعات داغ روان درمانی مدرن است. بیشتر بدانید: با این راهکارهای متفاوت وزوز گوش خود را درمان کنید درست است که در شرق دور موضوع ذهن آگاهی کشف شد، اما در حال حاظر در سراسر جهان به عنوان یک رویکرد فوق العاده موثر و کارآمد برای مقابله با مشکلات روز افزون روانی قرن بیست و یک مطرح است؛ بنابراین اگر می‌خواهید بگویید ذهن آگاهی یعنی چهار زانو نشستن و تنفس خود را نظاره کردن باید بگوییم به این سادگی نیست و ذهن آگاهی کیفیتی از هشیاری است که انسان باید در تمام ساعات شبانه روز در هر موقعیتی که هست سعی کند به آن دست یابد. مراقبه آگاهانه آغاز خوبی برای درک ذهن آگاهی است، اما قصه همین جا تمام نمی‌شود و باید دریافت و بیداری حاصل از مراقبه در تمام لحظات زندگی و همه موقعیت‌ها گسترش یابد. هشیاری فقط در لحظات مراقبه و بعد نیمه خواب بودن در بقیه اوقات، ذهن آگاهی نیست. مراحل ساده‌ی تمرین ذهن‌آگاهی هر روز صبح، وقت ناهار ظهر یا بعدازظهر، به مدت چند دقیقه نفس عمیق بکشید. در طول روز به کار‌هایی که انجام می‌دهید توجه کنید، مثلاً یک خودکار یا تلفن در دست دارید، خارج از محیط کار نشسته‌اید یا در صف انتظار ایستاده‌اید. اتفاقاتی که در اطرافتان رخ می‌دهد یادداشت کنید. به دکور دیوار‌ها خوب نگاه کنید، به زمینی که زیر پای شما است دقت کنید. حالا روی خودتان تمرکز کنید. سعی کنید تنفستان را با یک مانترا هماهنگ کنید. باید بدانید که ذهن‌آگاهی، ضرورتاً یک فرم از مدیتیشن است. به حواس خود توجه کنید: بوها، طعم‌ها، آنچه لمس می‌کنید و آنچه می‌شنوید. بزرگ‌ترین مانعی که بر سر راه شما وجود دارد، این است که از زمان حال غافل شوید. چه در جلسات کاری، زمان پیاده‌روی یا هر فعالیت دیگری، سعی کنید از همه‌ی ذرات زندگی، حتی جوانب خسته‌کننده‌ی آن، لذت ببرید. ذهن‌آگاهی و استرس سؤالی که پیش می‌آید این است که چرا اصولاً باید ذهن‌آگاهی را تمرین کنید؟ ذهن‌آگاهی با تقویت اراده‌ی شما، استرس و اضطرابی را که سد راه موفقیت و دستیابی به اهداف می‌شوند، از بین می‌برد. مؤسسه‌ی Mindful در وبلاگ خود توضیح می‌دهد که چرا این تمرین‌ها، به کاهش اضطراب شما کمک می‌کند: آگاهی بیشتری نسبت به افکارتان پیدا می‌کنید و متوجه می‌شوید چه زمانی باید از عقایدتان دست بکشید. زمانی که در شرایط ناخوشایندی قرار می‌گیرید، بلافاصله واکنشی نشان نمی‌دهید. در عوض کمی صبر می‌کنید تا بهترین راه حل را بیابید. متمرکز بودن در لحظه‌ی حال، به شما آرامش بیشتری می‌بخشد؛ درحالی‌که تعجیل در واکنش، استرس را افزایش می‌دهد. بیش‌ازپیش به نیاز‌های بدنتان واقف خواهید بود و با اقدامات به‌موقع، مانع از پیشرفت درد در جسمتان می‌شوید. احساسات دیگران را بهتر درک می‌کنید و هوش هیجانی‌تان افزایش می‌یابد. این امر باعث می‌شود کمتر با دیگران درگیر شوید. هم نسبت به خودتان و هم نسبت به دیگران، دلسوزتر و مراقب‌تر خواهید بود. شفقت نیز به آرامش شما کمک می‌کند و سطح استرس را پایین می‌آورد. تمرین‌های ذهن آگاهی فعالیت بخش آمیگدال مغز را کاهش می‌دهد. آمیگدال، مسئول پاسخگویی به عوامل استرس‌زا است. درنتیجه، پس‌زمینه‌ی ذهنی شما آرام‌تر میشود و استرس کمتری حس می‌کنید. تمرکز ذهنی‌تان افزایش پیدا می‌کند و به تبع آن، کارایی‌تان بالا می‌رود. افزایش بهره‌وری و کارایی باعث می‌شود احساس خوبی داشته باشید و در مقابل عوامل استرس‌زا، آسیب‌پذیری کمتری نشان دهید. شما می‌توانید نگرشتان را نسبت به استرس تغییر دهید. به‌جای اینکه فقط به عواقب منفی کار فکر کنید و در احساساتی نظیر ترس و اضطراب غرق شوید، ذهن‌آگاهی به شما کمک می‌کند افق دیدتان را تغییر دهید و مسائل را از دریچه‌های متفاوتی ببینید. دهه‌ی ۷۰ میلادی، یک دوره‌ی آزمایشی مشهور و موفق به نام «کاهش استرس مبتنی بر ذهن‌آگاهی» برگزار شد که ثابت می‌کرد این تمرین‌ها، به مقابله با افکار منفی که انسان‌ها هر روز با آن‌ها دست‌به‌گریبان‌اند، کمک می‌کند. درعین‌حال می‌توان از تمرین‌های مدیتیشن در کنار شناخت درمانی کمک گرفت؛ و درنهایت، ذهن آگاهی با وضوح بخشیدن به دیدگاه مردم، شیوه‌ی زندگی آن‌ها را تغییر می‌دهد.

انتهای پیام/

 

منبع باشگاه خبرنگاران جوان

مراقبه چیست؟ آموزش مراقبه

 

 

مراقبه و مزایای آن مراقبه به معنای تمرکز ذهن در بدن است؛

به طوری که با استفاده از این روش، تمرکز فرد به درون وی کشیده می‌شود و اجزای بدن خود را در حالت آرامش قرار می‌دهد. این روش به عنوان یک شیوه بسیار عالی برای تقویت قوای تمرکز و تجسم و همچنین درمان بیماری‌های مختلف شناخته شده است. مزایای فوق العاده این روش باعث شده تا محبوبیت زیادی در سرتاسر جهان پیدا کند.

برخی از مهمترین مزایای مدیتیشن عبارتند از:

درمان بیماری‌هایی همچون آسم، سندروم روده تحریک پذیر، آرتریت روماتوئید و… کاهش فشار خون رفع استرس‌ درمان اضطراب مزمن افزایش عملکرد ذهنی برای انجام کارهای مختلف کاهش خستگی ناشی از فعالیت سنگین روزمره تقویت قوه‌ی تجسم ذهنی افزایش شادابی و احساس خوب در زندگی مراقبه-یک-مرد-در-کنار-سنگ مرحله برای حرفه‌ای شدن در مراقبه اگر شما نیز مانند بسیاری از افراد،مراقبه بلد نیستید، مشکلی نیست! درواقع انجام اصولی این روش نیازمند دانستن نکاتی مهم است که کمک زیادی به موفقیت افراد در این زمینه می‌کند.

در این قسمت از مقاله قصد داریم در مراحلی اصولی و علمی، این روش را به خوبی آموزش دهیم. با پیگیری این مراحل به سادگی می‌توانید به مزایای این روش بسیار عالی دست یابید. مرحله اول:

شناخت هدف پیش از انجام این کار، باید هدف خود را بشناسید. شناخت هدف به دانستن ارزش مراقبه برای زندگی شما کمک بسیاری خواهد کرد و انگیزه شما را در انجام این کار به شدت افزایش خواهد داد. باید

به این موضوع ایمان داشته باشید: وقتی که اعتقاد کافی به انجام یک کار داشته باشید، تمام اجزای جسم شما به کمک روحتان دست به دست هم خواهند داد تا آن کار را به طور بی نقص انجام دهید. برای اینکه هدف خود را بشناسید، دلیلی برای انجام مراقبه برای خود بیاورید. این دلیل لازم است محکم و بسیار مهم باشد.

از خود بپرسید: چرا من این کار را انجام می‌دهم؟ انجام مدیتیشن چه سودی برای من خواهد داشت؟ آیا برای کسب این سود، می‌توانم این کار را برای چندین ماه تکرار کنم؟ اگر پاسخ شما به این سوالات در جهت مثبت بود، می‌توانید وارد مرحله دوم شوید.

مرحله دوم:

فراهم ساختن مقدمات مراقبه مقدمات مراقبه را فراهم کنید. لازم است تا سکوت را در مکانی که قصد انجام این کار را دارید، مهیا نمایید. قرارگیری در کانون انرژی‌های خوب و مثبت مثل قبله (کعبه) می‌تواند گزینه‌ای خوب باشد و انرژی مثبت بیشتری را به سوی ما روانه کند. همچنین سطحی تقریبا نرم برای نشستن انتخاب کنید که روی آن راحت باشید و از لحاظ فیزیکی، اذیت نشوید. دور کردن وسایل الکترونیکی به دو دلیل لازم است: اول آنکه امواج مخرب آن، می‌تواند موجب کاهش تاثیر مراقبه شود و دوم آنکه ممکن است حین انجام این روش درمانی، تلفن شما زنگ خورده و حواستان پرت شود.

تعیین یک زمان خاص برای انجام این روش یکی دیگر از مقدمات کار است. برای مثال می‌توانید زمان 15 دقیقه یا 30 دقیقه را برای انجام مراقبه در نظر گرفته و کار خود را شروع کنید. البته می‌توانید این زمان را افزایش دهید.

مرحله سوم: انجام صحیح مراقبه مطالب مرتبط هوش مالی موفقیت چطور بدست می آید؟ مصاحبه با گری وینرچاک اعتماد به نفس عزت نفس چیست ؟ 5 گام تا داشتن عزت نفس عالی آموزش مراقبه از اینجا آغاز می‌شود. برای شروع کافی است تا در مکانی مناسب قرار گرفته و چشم‌های خود را ببندید. تنفس‌تان را هوشمندانه انجام دهید و اعمال دم و بازدم را به ترتیب با استفاده از بینی و دهان خود انجام دهید. مهمترین نکته این است که دم و بازدم خود را به صورت کاملا آرام انجام دهید؛ البته منظور از آرام انجام دادن، شیوه‌ای است که نه کمبود نفس پیدا کنید و نه تنفسی سریع داشته باشید. همانگونه که تنفس آرام و صحیح در مراقبه اهمیت زیادی دارد، تمرکز روی تنفس نیز بسیار پر اهمیت است. درواقع این مرحله هدف اصلی تمرکز روی تنفس صحیح را در پیش می‌گیرد. یکی از راه‌های افزایش تمرکز روی تنفس، شمارش بازدم‌هاست. اگر در ذهن خود بازدم‌هایتان را بشمارید، تمرکزتان روی این معقوله بسیار بالا خواهد رفت. اگر ذهنتان به سوی دیگری کشیده شد، سعی کنید تمرکزتان را به سوی تنفس خود بازگردانید.

مرحله چهارم: افزایش تمرکز روی بدن این مرحله مکمل مرحله سوم است که باید همزمان با آن انجام شود. علاوه بر اینکه تمرکز خود را روی نفس کشیدن‌تان هدایت می‌کنید، لازم است تا اندیشه خود را روی حرکات منظم و حساب شده بدنتان تنظیم کنید. بسیاری از افراد حرفه‌ای در این زمینه، حتی صدای فعل و انفعالات بدن خود را نیز می‌شنود و آنچنان در عمق بدنشان فرو می‌روند که آرامش درونی بسیاری پیدا می‌کنند. برای افزایش تمرکز روی درون بدن خود، انگشتان دست را به گونه‌ای قرار دهید که تماسی با یکدیگر نداشته باشند. همچنین سعی کنید به ریتم ضربان قلبات توجه داشته باشید و آرامش بیشتری از آن بگیرید. دستان شما باید نقش چشم‌هایتان را بازی کنند و چشم‌هایتان باید گوش شوند تا صداهای آرامش بخش درون بدنتان را با قوه تخیل بشنوند و ببینند.

مرحله پنجم: اتمام مراقبه و انجام انواعی دیگر در این مرحله احتمالا به یک آرامش درونی خوبی رسیده‌اید. برای آنکه از این تکراری بودن این روش خسته نشوید، انواعی دیگر ازمراقبه را امتحان کنید. 

منبع از سایت جادوی باور

         اوتیسم چیست ؟      

 

بیماری اوتیسم (درخودماندگی یا Autism) یکی از بیماری های جدی گروه بیماری های رشدی اختلالات طیف اوتیسم بوده که در اوایل دوره کودکی (معمولا قبل از ۳ سالگی) ظاهر می شود. هرچند علائم و شدت آن در افراد مختلف، متفاوت است، اما همه انواع اوتیسم، برتوانایی برقراری ارتباط با دیگران توسط کودک، تاثیر می گذارد. بنظر می رسد که تعداد کودکان مبتلا به اوتیسم، درحال رشد است. هرچند درمان و شفای کاملی برای درمان اوتیسم وجود ندارد، اما درمان جدی و بموقع اوتیسم، تغییرات بزرگی در زندگی کودکان مبتلا به بیماری ایجاد می‌کند.

 علائم و نشانه های اوتیسم  :

بیشتر اوقات قبل از سن ۳ سالگی شروع به ظهور می کنند.

در اوایل والدین کودک مبتلا به اوتیسم متوجه می‌شوند که کودکشان شروع به صحبت کردن نکرده و مانند سایر کودکان هم سنش رفتار نمی کند.

اما اینکه کودک مانند سایر کودکان و در سن آنها شروع به صحبت کرده و بعد مهارت های کلامی خود را از دست دهد، نیز ممکن می باشد.

علائم اوتیسم شامل: 

تاخیر در یادگیری صحبت کردن و یا اصلا صحبت نکردن.

کودک ممکن است ناشنوا بنظر برسد حتی اگر آزمایش شنوایی سنجی را طی کرده و نتایج آزمایش شان نرمال باشد.

انواع رفتارها، علایق و بازی های تکراری. برای مثال تاب خوردن مداوم، علاقه غیرطبیعی به بعضی از اشیاء و ناراحت شدن در صورت تغییر برنامه روتین زندگی. ناتوانی در گفتن اسم، برقراری ارتباط چشمی، اجتناب از نوازش شدن و بقل شدن و یا کمک نخواستن. ناتوانی از شروع مکالمه و صحبت با دیگران و یا عدم توانایی در حفظ مکالمات. حساس بودن به نور، صدا و یا لمس شدن و در عین حال بی توجه به درد.

عادات غذایی عجیب، همچون خوردن تعداد کمی از انواع غذا و یا خوردن مواد غیرخوراکی همچون گچ یا خاک.

رفتار خودزنی مثلا کوبیدن سر به زمین یا دیوار و یا با دست ها.

کودکان مبتلا به اوتیسم، در رفتار با دیگران مشکل داشته باشند. زمانیکه این کودکان بزرگتر می شوند بعضی از آنها ممکن است بیشتر علاقه ارتباط با دیگران داشته و کم تر دچار پریشانی شوند. بعضی دیگر تقریبا سبک زندگی نزدیک به سبک زندگی سالم و عادی دارند. با اینحال سایر این کودکان بازهم در مهارت های زبانی و اجتماعی دچار مشکل بوده و دوران نوجوانی و بلوغشان بیماری آنها را شدید تر کند. اغلب کودکان مبتلا به اوتیسم، در یادگیری علم و مهارت کند بوده و بعضی از آنها نشانه هایی از هوش پایین را نشان می دهند. سایر کودکان مبتلا به اوتیسم در یادگیری مشکلی نداشته اما در ارتباط اجتماعی، کلامی و زندگی طبیعی مشکل داشته باشند.

تعدا کمی از کودکان مبتلا به اوتیسم، بصورت بالقوه توانایی های بالایی داشته و مهارت های مثال زدنی در بعضی از مهارت های خاص همچون هنر، موسیقی و یا ریاضی از خود نشان می دهند.

دلایل ابتلا به اوتیسم :

بنظر می‌رسد که اوتیسم نوعی بیماری ژنتیکی و ارثی می‌باشد. دانشمندان در تلاش اند تا ژنی که باعث ابتلای افراد به این بیماری می‌شود را پیدا نمایند. همچنین محققان هم‌اکنون برروی عوامل محیطی همچون عفونت های ویروسی، عوارض و مشکلات حین بارداری و آلوده کننده گان هوا درحال تحقیق هستند، تا بدانند این مشکلات باعث ابتلای کودکان به بیماری اوتیسم می‌شود یا نه. تحقیقات زیادی برروی رابطه بین اوتیسم و واکسن ها بخصوص واکسن سرخک، اوریون، سرخجه (MMR) انجام شده ولی نتوانسته‌اند رابطه‌ای بین استفاده از این واکسن و ابتلا به اوتیسم، پیدا نمایند. اجتناب از این واکسن ها کودک را در خطر ابتلا به بیماری های خطرناکی همچون سیاه سرفه و یا سرخک و سرخچه قرار می دهد. عواملی که خطر ابتلا به اوتیسم را افزایش می دهند همه کودکان از هر نژاد و یا ملیتی ممکن است دچار بیماری اوتیسم شوند، اما عواملی خاص که در ادامه می آیند می توانند خطر این بیماری را افزایش دهد، این عوامل شامل: جنسیت کودک – پسرها چهار تا پنج برابر بیشتر در خطر ابتلا به بیماری اوتیسم هستند. سابقه خانوادگی – در خانواده هایی که یک کودک مبتلا به اوتیسم وجود دارد، خطر اینکه کودکی دیگر با این بیماری داشته باشند بیشتر است. همچنین خیلی غیرمعمول نیست که پدر و مادر و یا سایر اقوام نزدیک کودک مبتلا به اوتیسم، در ارتباط با دیگران و … مشکلاتی داشته باشند. سایر اختلالات – کودکانی که بیماری خاصی دارند بیشتر از کودکان سالم در خطر ابتلا به بیماری اوتیسم هستند. سن والدین – ممکن است بین سن والدین و ابتلای کودک به اوتیسم رابطه ای وجود داشته باشد. اعتقاد بر این است که فرزندان والدین بزرگسال بیشتر از دیگران در خطر ابتلا به این بیماری هستند. بااینحال تحقیقات بیشتری در این رابطه مورد نیاز است.

نحوه درمان اوتیسم :

هرچند درمان کاملی برای بیماری اوتیسم وجود ندارد، ترکیبی از درمان های خانگی و مدرسه‌ای می تواند به درمان این بیماری کمک نماید. هدف درمان افزایش عملکرد کودک با کاهش شدت بیماری می باشد. پزشک کودکتان بسته به مشکل و شدت آن یکی از درمان های زیر و یا ترکیبی از آنها را پیشنهاد می کند. درمان های رفتاری و ارتباطی درمان های آموزش درمان های خانوادگی درمان دارویی کودکان مبتلا به اوتیسم، ممکن است به بیماری های دیگر ناشی از اوتیسم همچون بیماری صرع، اختلالات خواب و مشکلات معده باشند و باید در کنار درمان اوتیسم به درمان این بیماری ها هم پرداخت.

پیشگیری از اوتیسم :

هنوز هیچ راهی برای پیشگیری از ابتلای کودک به اوتیسم یافت نشده است. با اینحال با درمان بموقع بیماری بهبود یافته و مهارت های اجتماعی و کلامی کودک ارتقا پیدا می کند. اگر کودک شما مبتلا به اوتیسم است با مراجعه به مشاوران و متخصصان برای آشنایی با راههای مختلف بهبود کودک، به کودکتان کمک نمایید. درمان بموقع برای کودک مفید بوده، زندگی را برای او آسان تر کرده و از افزایش شدت بیماری اوتیسم پیشگیری می نماید.

 

 

سایت پزشکی و مجله سلامتی راستینه