روانکاو_روانشناس

• روانکاوی چیست و روانکاو چه فرقی با روانشناس دارد؟                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                           روانشناسی علمی ست که به تحلیل رفتارهای انسان می پردازد. این علم شامل رویکردها و دیدگاه های مختلفی درمورد انسان است. روانکاوی در واقع اولین رویکرد و زیربنای علم روان شناسی محسوب می شود و توسط دانشمندی به نام زیگموند فروید ابداع شده است. با این حال امروزه رویکردهای متنوع دیگری نیز شکل گرفته است و لزوما هر روانشناسی روانکاو نیست. تنها کسانی که در فرایند درمان خود از اصول فروید و یا نظریه های نوین تر روان کاوی استفاده می کنند به عنوان روانکاو شناخته می شوند.

روانکاو کیست و روانکاوی چیست؟

• روانکاو یک متخصص روانشناس یا روان پزشک است که رویکرد درمانی خود را روانکاوی انتخاب کرده است. روانکاوان باور دارند که اختلالاتی که مراجع به خاطر آن ها به درمانگر مراجعه می کند تنها روبنای بیماری هستند و مسائل اصلی بیشتر به ذهن ناخودآگاه افراد و تعارضات آن مربوط می شود. روانکاوان با بررسی گذشته افراد سعی می کنند تا این تعارضات را پیدا کرده و برای حل و فصل آن ها تلاش کنند. چرا که هرکس نسبت به محتوای ناخودآگاه ذهن خود، آگاهی ندارد. به همین خاطر روانکاو در این مسیر می تواند به فرد یاری برساند. 

  همان طورکه گفته شد روانکاوی تنها یکی از رویکردهای روانشناسی است و هرکسی که در حیطه روانشناسی کار می کند لزوما روانکاو نیست؛ بلکه ممکن است براساس رویکردهای دیگری فعالیت کند. از جمله سایر رویکردهای روانشناسی که امروزه به میزان بسیاری مورد استفاده قرار می گیرد می توان به رویکرد شناختی رفتاری اشاره کرد. 

• تکنیک های روانکاوی

  تفسیر 

  این تکنیک یکی از مولفه های اصلی درمان روانکاوی است. تفسیر به معنای برقراری ارتباط کلامی روان تحلیلگر با بیمار و فرضیه سازی در مورد ذهن ناخودآگاه او است. این فرضیه سازی در مواردی صورت می گیرد که درمانگر تشخیص می دهد تعارضات ناخودآگاه فرد منجر به ایجاد اختلال در عملکرد ارتباطی اکنون فرد در جلسه درمان شده است. روند تفسیر ابتدا از مکانیسم های دفاعی ناکارآمد درمانجو شروع شده و سپس در جریان بافت جلسه درمانی و نحوه برقراری ارتباط فرد با روانکاو ادامه می یابد. 

  برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد مکانیسم های دفاعی کلیک کنید. 

  تداعی آزاد 

  از فنون دیگر روانکاوی تداعی آزاد است. روانکاو از شما نمی خواهد درباره موضوعی خاص صحبت کنید بلکه از شما می خواهد که هر آنچه به ذهنتان می آید را بدون سانسور بیان کنید. حتی اگر افکارتان نامرتبط باشد یا محتوای متناسبی نداشته باشد. در روانکاوی کلاسیک روانکاو هیچ تلاشی برای جهت دادن به صحبت های شما نمی کند او باور دارد که مسیر روانکاوی باید به صورت خودکار توسط ذهن مراجع سازماندهی شود و برای سرعت بخشیدن به جلسات آن ها تنها تعداد جلسات را در هفته بیشتر می کند. در واقع تداعی آزاد در روانکاوی کلاسیک اساس روند درمان را تشکیل می داد اما امروزه رویکردهای جدید ممکن است تنها در زمان های خاصی مثلا برای تعبیر خواب های فرد از این تکنیک استفاده کنند. 

  تحلیل خواب

  تحلیل خواب در روانکاوی به این صورت است که مراجع درباره رویاها و خواب هایی که دیده است صحبت می کند و درمانگر با استفاده از نگرش روانکاوانه به این خواب ها معنایی شخصی می دهد. این معنا در گرو شناخت ذهن ناخودآگاه بیمار، تفکرات، ترس ها و غرایز او است.

  انتقال وانتقال متقابل 

  در روانکاوی باوری وجود دارد مبنی بر این که افراد مشکلات و تعارضات ناخودآگاه خود در دنیای بیرون را در جلسه درمان تکرار می کنند که به این فرایند انتقال گفته می شود. تجزیه و تحلیل انتقال منبع اصلی ایجاد تغییر در درمانجو محسوب می شود.

  البته فرایند انتقال برای خود درمانگرنیز اتفاق می افتد یعنی ممکن است که او نیز تعارضات خود در دنیای خارج را به جلسه درمان متقل کند که به این فرایند انتقال متقابل می گویند. روانکاو تا حد امکان باید نسبت به انتقل متقابل آگاه باشد و از تداخل آن با روند درمان جلوگیری کند. 

  خنثی بودن (نوترالیتی)

  درمانگر روانکاو همواره خنثی است. به این معنی که تلاش می کند ذهنیات خود را وارد جلسه نکند وتنها آینه ای از رفتار های مراجع بوده و به او بازخورد بدهد. این خنثی بودن برای درمانگر و درمانجو مزیت های زیادی دارد. برای مثال باعث می شود تا مراجع در درجه اول بتواند خود به بینش هیجانی-عقلانی برسد و در درجه دوم می تواند باعث شود تا مشکلات ناخودآگاه درمانگر با مشکلات درمانجو تداخل نکند. یعنی در واقع خنثی بودن، انتقال متقابل را به حداقل می رساند. 

   

  ساختار ذهن در روانکاوی

  روانکاوان ذهن را به صورت ۳ سطح می بینند. این سه سطح به صورت زیستی تعریف می شود که شامل  اید یا نهاد، ایگو یا خود، و سوپرایگویا فرامن است. این سطوح اولین بار توسط فروید مطرح شده اند. در ادامه به صورت جداگانه به هریک از آن ها اشاره خواهیم کرد. 

  ساختار ذهن در روانکاوی: اید یا نهاد 

  نهاد یا اید درواقع پایین ترین بخش روان افراد است. این بخش با واقعیت در ارتباط  نبوده و به صورت تکانه ای فقط نیاز به ارضای غرایز ابتدایی دارد. کودک نوزادی را در نظر بگیرید. این کودک سنبل نهاد است و بدون درنظر گرفتن هیچ شرایطی صرفا در طلب ارضای گرسنگی و تشنگی و دفع است.

  ساختار ذهن در روانکاوی: ایگو یا خود 

  ایگو ساز و کار دیگری است که در جریان رشد در افراد به وجود می آید. ایگو وظیفه مدیریت کردن غرایز و در نظر گرفتن واقعیت موجود را دارد. درواقع نهاد یا اید غیراخلاقی است و با واقعیت ارتباط ندارد. ایگو با واقعیت ارتباط دارد و می تواند اخلاقی یا غیر اخلاقی باشد.

  ساختار ذهن در روانکاوی: سوپر ایگو یا فرامن 

  سوپرایگو ساز و کار آخری است که در آدمی شکل می گیرد. سوپرایگو بیشتر به صورت یک قاضی خشک که اخلاقیات را حکم می کند به قضاوت می نشیند و افراد را از نظر اخلاقی کنترل می کند. سوپر ایگو کاملا اخلاقی است و در جریان درونی کردن قواعد والدین و ارزش های جامعه در انسان شکل می گیرد. این ساختار در حقیقت  حکم وجدان را برای انسان دارد. 

  تعادل در ساختارها 

  کودکی را در نظر بگیرید که در راه گرسنه است. نهاد کودک می گوید گرسنه است و کاری ندارد که اکنون در جاده ای است که هیچ مغازه و فروشگاهی وجود ندارد. سوپرایگو به کودک می گوید که نه نمی توانی الان چیزی بخوری. ایگو در این بین می گوید که الان صبر کن و در اولین فروشگاه پیاده می شوی و چیزی می خوری. به صورت کلی هرچه نهاد قوی تر باشد افراد بیشتر به دنبال کسب لذت می روند، واقعیت سنجی کم تری دارند و به طور کل می توان گفت که شخصیت های ناپخته تری را شکل می دهند.

  رشد یافتن بیش از حد سوپر ایگو هم دائما منجر به احساس گناه و شرم افراطی در فرد می شود. دراین میان ایگو وزنه تعادل است و هرچقد رشد بیشتری داشته باشد می تواند بهتر کشمکش های میان ایگو و سوپرایگو را مدیریت کند. از دید روانکاوی اکثر مشکلات روحی و روانی ناشی از عدم تعادل ساختارها شکل می گیرد. به همین خاطر در فرایند درمان روانکاو به بررسی این ساختارها نیز می پردازد. 
  
  

  برای دریافت مشاوره در زمینه روانکاوی می‌توانید با مشاوران مرکز مشاوره روانشناسی آرنیکا از طریق تلفن ثابت از کل کشور با شماره 09370188183  و از تهران با شماره77637937 تماس بگیرید.

روانکاو خوب

روانکاو کیست؟

چه تفاوتی میان یک روانکاو با روان‌شناس و روان‌پزشک وجود دارد؟

 

بیش‌تر مردم نمی‌دانند به چه کسی روانکاو می‌گویند و چه کارهایی انجام می‌دهد. برخی از مردم بر این باورند که روانکاوان توانایی شگفت‌انگیزی برای درمان مشکلات روحی و اختلالات روانی دارند که فراتر از روان‌شناسان و روان‌پزشکان است. امروزه در سراسر جهان کسانی خود را به نام روانکاو معرفی می‌کنند برخی از این افراد آموزش‌های مورد نیاز را برای انجام روش‌های روانکاوی زیر نظر مراکز علمی دیده‌اند و برخی دیگر کسانی هستند که آشنایی درستی با روانکاوی ندارند و بدون هیچ مهارت و تخصصی خود را روانکاو می‌نامند. در این نوشته خواهم گفت که روانکاو کیست و چه کارهایی انجام می‌دهد. روانکاوی شاخه‌ای از روان‌شناسی است پس روانکاو یک روان‌شناس است. زیگموند فروید بنیان‌گذار روانکاوی را نخستین کسی بود که رویکرد روانکاوی را همانند یک دین در جهان گسترش داد. دیدگاه‌های فروید پیرامون انسان و فرآیندهای روانیش همواره هواداران و مخالفان فراوانی داشت تا جایی که یکی از برجسته‌ترین شاگردان او کارل گوستاو یونگ با دیدگاه‌های او مخالفت می‌کند و دیدگاه‌های خود را در زمینه‌ی روانکاوی بیان می‌کند. با گذر زمان روانکاوان تازه‌ای گام به این راه می‌گذارند و دانش روانکاوی زیرشاخه‌هایی پیدا می‌کند که هر کدام نمایان‌گر رویکرد گروهی از روانکاوان نسبت به دانش روانکاوی است. اما آن‌ نام زیگموند فروید را هیچ گاه نمی‌توانیم از روانکاوی حذف کنیم. او کسی بود که شیوه‌های نوین روان‌درمانی را پیاده‌سازی کرد. زیگموند فروید در گفت‌و‌گویی که با رادیو بی‌بی‌سی داشت گفت: روانکاوی بخشی از روان‌شناسی است. پس بر پایه‌ی گفته‌ی زیگموند فروید نخستین تعریفی که از روانکاو خواهیم داشت این است که روانکاو یک روان‌شناس است. روانکاو کیست؟ روانکاو، یک روان‌شناس است که در درمان اختلالات روانی از رویکردها و شیوه‌های درمانی روانکاوی بهره می‌گیرد و افزون بر داشتن مدرک روان‌شناسی، دوره‌های تخصصی روانکاوی را زیر نظر انستیتو و آموزشگاه‌های معتبر جهانی روانکاوی گذرانده است. دوره‌های آموزشی که یک روانکاو سپری می‌کند حداقل ۴ سال است. با گذراندن دوره‌های تخصصی فرد می‌تواند به عنوان یک روانکاو به درمان اختلالات روان‌شناختی با بهره‌گیری از شیوه‌های روانکاوی بپردازد. روانکاو چه کارهایی انجام می‌دهد؟ برخی از مردم گمان می‌کنند که روانکاو کسی است که ما به اتاقش می‌رویم و روی کاناپه‌ای دراز می‌کشیم تا او به گفته‌هایمان گوش کند. اما کار روانکاو گوش دادن به گفته‌ها نیست کار روانکاو فراتر از شنیدن است. روانکاو به دنبال شناسایی و درمان اختلالات روانی به کمک اصول روانکاوی است. روانکاوی مجموعه‌ای از دیدگاه‌ها و راهکارهای درمانی را دربرمی‌گیرد که در کارها و پژوهش‌های زیگموند فروید و دیگر روانکاوان برجسته ریشه دارد. محور درمانی در روانکاوی، کاوش، بررسی و تحلیل ناهشیار به منظور ریشه‌یابی و درمان موثر اختلالات روانی است. در این شیوه روانکاو تلاش می‌کند که افکار، احساسات، تمایلات و خاطرات ناخوشایند را که در ناهشیار جای گرفته‌اند شناسایی کند و با ورود محتوای ناهشیار به بخش هشیار، مراجع را به بینش و آگاهی نسبت به این محتوا برساند. با این کار روانکاو می‌تواند به درمان اختلالات روانی بپردازد. تفاوت روانکاو روان‌شناس چیست؟ همان‌گونه که گفته شد روانکاو هم یک روان‌شناس است و تنها تفاوت کار روانکاو با دیگر روان‌شناسان در نگاهشان به ریشه‌ی مشکلات و اختلالات روانی است. نگاه یک روانکاو به ریشه‌ی مشکلات، عمیق‌تر و ریزبینانه‌تر از روان‌شناسان رویکردهای دیگر (روان‌شناس مثبت‌نگر، روان‌شناس شناختی رفتاری و …) است. او به کاوش در گذشته‌های دور و ناهشیار ذهن فرد می‌پردازد تا آگاه شود که به راستی مشکل فرد از کجا آغاز شده است. جلساتی که روان‌شناسان با مراجع دارند ممکن است با ۲۰ جلسه به پایان برسد اما به دلیل تحلیلی بودن کار روانکاو، جلسات روانکاوی طولانی‌تر و بیش‌تر از دیگر رویکردهای روان‌شناسی است. روانکاوی در درمان اختلالات روان‌شناختی – شخصیت و نیز اختلالات روانی که فرد سال‌هاست دچار آن است موثرتر از دیگر روش‌های روان‌شناسی است. پس اگر فرد سال‌هاست که درگیر مشکلات است بهتر است پیش روانکاو برود.

بازی درمانی - روان تحلیلی

 

بی شک یکی از سبک‌های مهم و ارزشمند بازی درمانی، استفاده از سبک بازی درمانی با محوریت روان تحلیلگری است

---

دربازی درمانی روان تحلیلگری، درمانگر می‌کوشد تا از طریق بازی‌ها و پیش کشیدن موضوعات مختلف به ارزیابی نگرش و رفتار و هیجانات کودک در خلال بازی بپردازد و از این طریق ژرفای اندیشه، اضطراب‌ها و تنش‌ها و آرزوهای کودک را که با زبان کودکانه‌اش قادر به انتقال آن‌ها نیست واکاوی نماید و در نهایت به کودک کمک کند تا با خلق دنیایی مجازی و در قالب بازی هیجانات منفی و مثبت خود را از طریق تکرار و باز آزمایی تعدیل کند امروزه